تو دهنم اومد هرچي فحشه جلوي فك و فاميلش بهش بدم... تو دهنم اومد بگم اگه دق كرد از نسناسي هاي بي شرفي مثل تو بود؛ لازم نكرده بيايي زير عكسش بنويسي، خدا رحمتش كنه. تو زنده بودنش محتاج تو نبود، حالا هم نياز به دعاي تو نداره.
دهنمو بستم.
فقط نوشتم:
*مي گن مُرده ها بيشتر از زنده ها گُل دريافت مى كنن، چون افسوس قوى تر از قدرشناسيه ؛ منصف اگر باشيم از خودمون مي پرسيم، كي اين روزا دچار افسوس نيست ؟؟؟*
