جمعه، تیر ۱۷، ۱۳۹۰


مادر بزرگم هميشه مي گفت: آدم ها هرچه لباس‌هایشان گلدارتر، ماجراهایشان بیشتر
راست مي گفت، زمانه عجيبي شده است؛ آدم هاي اين روزها اغلب دچار سوءتفاهم، توهم و حسادت هستند. حال اگر مست قدرتي باشند جدا افتاده از قدرت، خطرناكترند. از آنها باید حذر کرد. از نوع توپ های توخالی و طبل های پر صدا و خودخواهان مخالف‌خوانشان بیشتر

آدم‌هايي هستند كه در زندگي آيينه مايند، نه در كار خوب؛ بلكه در آخر و عاقبتمان
گاهي به چهره هم كه نگاه مي كنيم، فقط چشمانمان را مي بنديمشايد... شايد چون به خاطر مي آوريم ، انسان ها به ناگهان شکسته نمی شوند. این ماییم که دیر به دیر نگاهشان می‌کنیم