یه کسایی هستن که معمولاً خودشون کارای خودشونو می کنن، بی نیاز ار بقیه آدمای دور و برشون.
اینجور موردا معمولاً جزو تنهاترین ها توی دنیا هستن.
اغلب وقتی سراغ این جور آدما می رن که کاری جایی گیر کرده ... کاری که نمی دونن یا نمی تونن چطور انجام بدن و نیازشون وادارشون کرده که تو حافظه بلندمدت و فراموش شده بگردن دنبال راه حل.
اونوقته اطلاعات این تیپ آدما تو اولین سرچ میاد بالا...
چقدر حال و هوای این جور آدما رو می شناسم ...
اینا همونایی هستن که اغلب تو هیاهوی اطراف دیده نمی شن و اگه بر حسب اتفاق دنبالشون بگردن، حتما یه گوشه روی پشت بام، یا ته حیاط یا توی انباری یا پشت پنجره با پرده انداخته پیدا می شن.
جایگاه این جور آدما تو زندگی چیزی شبیه واژه نامه توی کتابخونه یا آچار شلاقی تو جعبه ابزاره.
کار دیگران که باهاشون تموم بشه، دوباره بر می گردن سر جای خودشون و دوباره تا سال ها خاک می خورن؛
تااااا
دوباره بر حسب اتفاق یکی یه کاری براش پیش بیاد...
:/
