گاهي كه اتفاقي ميفته، فكر مي كنم حد و درجه فهم آدم دقيقاً در نقطه از دست دادنه.

مادامي كه به دارايي هايش افتخار مي كنه، تلخي نداريش هاش رو نمي فهمه.

راست مي گن كه آدم آهه و دمه.

🤐