اين روزا يه چيزي خيلي ذهنمو قلقلك ميده...گهگاه نوشته هايي رو مي خونيم يا حتي خودمون يه چيزايي در مورد شرايطمون تو ايران مي‌نوسيم و بعد آخرش يه" مملكته داريم؟" هم مي‌ذاريم...
بعضاً جوري حرف مي‌زنيم حق به جانب
مثل كسي كه داره از يه جاي كثيف مي گذره و پايين شلوار يا لباسشو مي كشه بالا كه مثلا گلي نشه.
هر وقت در مورد ايران و ايراني با دوستام ياتو جمع خانواده حرف مي‌زنم و يا انتقاد مي‌كنم مامانم ميگه: مودب باش! مثلا خودت هم ايراني هستي ها
بعضاً جوري حرف مي‌زنيم حق به جانب
مثل كسي كه داره از يه جاي كثيف مي گذره و پايين شلوار يا لباسشو مي كشه بالا كه مثلا گلي نشه.
هر وقت در مورد ايران و ايراني با دوستام ياتو جمع خانواده حرف مي‌زنم و يا انتقاد مي‌كنم مامانم ميگه: مودب باش! مثلا خودت هم ايراني هستي ها
مثلا؟؟؟
به خدا من ايراني ام...
اما
حرفم اينه
چرا با اين همه گفتن و گفتن و گفتن و گاهي نوشتن چيزي تغيير نمي كنه؟
به خدا من ايراني ام...
اما
حرفم اينه
چرا با اين همه گفتن و گفتن و گفتن و گاهي نوشتن چيزي تغيير نمي كنه؟
