هميشه برايم مي نوشتي:

"حيف باشد كه تو باشي و مرا غم ببرد"

حالا هم چيزي تغيير نكرده

نه عصر جمعه و نه كنج اتاق من و نه عكس تو

تنها غم تو آمده اينجا و همين گوشه، كنار پنجره، رو به غروب كز كرده و به من خيره شده؛

ببين

حالا هم چيزي تغيير نكرده

هيچ چيز جز مني كه ديگر نيست