جمعه، خرداد ۰۸، ۱۳۹۴

درد بزرگيه وقتي خودتو بهتر از هركسي تو دنيا ميشناسي
وقتي از چيزي كه پيش از اين بودي و از چيزي كه الان هستي نااميد شدي و راهي براي صلاح نمي بيني،،،
وقتي همه دنيات، روياهات و آرزوهات يه شبه فنا شده...
حالا اگه ساعت ها يه گوشه كز كني، بغض خفه ات كنه يا پنهاني و دور از چشم همه اشك هم بريزي، راهي نيست
ناشكري موهبت زندگيه اما كاش مي شد گاهي آدم خودش همه چيو تموم كنه
ادامه دادن و تلاش كردن بهانه مي خواد...