كارل ماركس در جايي مي گويد: هيچكس مخالف آزادي نيست؛ آنها كه مخالفند، حداكثر مخالف آزادي ديگرانند.
به یکجایی از زندگی که مي رسي، می فهمی رنج در بند بودن را نباید امتداد داد. عاقلانه كه بنگري مي بيني كه تو در بند بودي كه آزادي از آن كس ديگري باشد. باید مثل یک چاقوي جراحي باشي که در مواقع ضروري به قيمت خونريزي فقط ببَري و بگذري. از بعضی آدمها بايد فقط بگذری و برای همیشه تمامشان کنی، حتي اگر جاي جراحي ات براي هميشه باقي بماند.
