گاهی که نوشته های قدیمی ام رو می خونم به این فکر می کنم، چقدر احساس آدم در رفتارها و حرف ها و حتی نوشته هاش تاثیر داره.

آدمای عاشق دنیا رو جور ی می بینن که عشقشون می بینه، اما آدما عاقل دنیا رو فقط اونجوری می بینن که عقلشون می گه.

برای نمونه:

ياد گرفتم كه بي بهانه بگويم دوستت دارم

دوست داشتن

بهانه

دليل 

نمي خواهد

براي دوست داشتن

تنها

بايد

دوست داشت