غمگین که باشی به خاطرات خوش زندگی هم که می اندیشی، حتی به شادی دیگران، خواهی گریست.

گاهی فکر می کنم آیا می شود سایه غم را از زندگی حذف کرد؟
بعد به خودم پاسخ می دهم:
با خودت نجنگ!!! بگذار همین گوشه و کنارها باشد... بیاید... برود... تو کار خودت را دنبال کن. با اندوه درونت که بجنگی، همواره قوی تر می شود؛ آنچنان که تو را بی ردپایی از خودت به خونسردی تسخیر کند.