پنجشنبه، مهر ۱۳، ۱۳۹۶

- آااااخ.... چه هوايي... عاشق اينم كه كارايي رو بكنم كه ديگران اونو ديوونگي مي دونن...
= مثلاً بعد از غروب و تو تاريكي بري دربند
- بارونو يادت رفت خره... حيف اين هوا نيست؟؟؟ هيچ دقت كردي عين برج زهرمار شدي از عصر تا الان... صبحي كم مونده بود طرفو از پشت تلفن حلق آويز كني... مطمئني من تو رو با دختر ديگه اي اشتباه نكردم؟؟؟
= هه!!!
[چند دقيقه سكوت... با سرعت از پله هاي خيس و لغزنده بالا مي رفت... حتي به عقب هم نگاه نمي كرد... يك لحظه مكث كرد و ايستاد... به عقب چرخيد و از پله ها اومد پايين... سويشرتش لوله شده اش را از زير در كوله اش بيرون كشيد و انداخت روي دوش دختر]
-  سرد شده... حواسم نبود كه لباست گرم نيس.
= خوبم.
- بپوشش. الان مي رسيم يه جايي چايي بخوريم. 
= باشه
- خسته شدي نه؟ كمكت كنم؟
= نه خودم مي تونم.
‏- okkkkeyy... 
[يك ربع بعد]
- يادم نبود شكلات دارم...[به كوله اش اشاره كرد] هميشه تو اين يه چيزايي پيدا مي شه... 
= هوم
- به حرفام فكر كردي؟ 
= به چي؟
- به حرفاي پريروزم...
= فكر كردم.
- خب؟... هيچي؟؟؟... حتي يه جمله؟؟؟ از اول به نظر نميومد انقد ساكت باشي... تو دفتر يه دقيقه سرجات بند نيستي... [با تحكم و خشمناك]هي!!! سرتو بالا بگير و بهم نگاه كن وقتي دارم باهات حرف مي زنم... با من مستقيم حرف بزن!!!
= خب... فكر كردم به ...حرفاتون
- خب؟؟؟
= ترجيح مي دم همين مسيري رو كه تا الان اومدم، ادامه بدم... تنها.
- تا كي؟
=تا كيش مهم نيس... مساله اون لحظه ايه كه توش دارم تصميم مي گيرم.
- صبر كن... يه كم ديگه اينجوري بريم جلو همينجا دعوامون ميشه بعد اون روي سگ منم بالا مياد كار دست جفتمون مي دم... [مكث... نفس عميق] ببين من و تو هشت ساله همو مي شناسيم... خيلي خب نكش منو... "من" تو رو هشت ساله كه مي شناسم... انقد وحشي و باهوش هستي كه اصلاً احتياجي ندارم مقدمه چيني كنم. اصل حرفم اينه... هر دوي ما يه گذشته اي داشتيم به هر دليلي تموم شده... اول بپذيريم كه اون تموم شده... ok؟ حالا اين بقيه اش هنوز شروع نشده... دارم در مورد شروعش با تو مشورت مي كنم... الان مي خواي بپرسي"چرا من؟" جوابت اينه: به تو.. ربطي ...نداره... اين انتخاب منه. اونجاييش به تو ربط داره كه تو يه شخصيتت چهار طبقه ساختمونو مي پيچي به هم و اون همه آدم بدون اجازه تو آب نمي خورن... اما الان دو ساعته دارم سعي مي كنم، يه صدايي ازت در بياد... دريغ از يه كلمه. هيچ معلومه چه مرگته؟؟؟
= من بايد برگردم. زمان خوبي براي صحبت كردن نيس. منم روز سختي داشتم... ذهنم درگير كار باشه... به چيز ديگه اي نمي تونم فكر كنم.
- [به زور او را نشاند]بشين!!! براي كار هميشه وقت هست... ببين... اينم يه پيشنهاده مثل ده ها پيشنهاد ديگه كه در روز به آدم ميشه... مثل اونايي كه خودت به ديگران مي دي... فرقش اينه كه اين دفعه بايد نفع خودتو در نظر بگيري نه فقط ديگرانو... مي فهمي؟؟؟ فرصت خوبيه كه ياد بگيري خودتو هم ببيني... 
=😶🙄
- گفتم اينو بپوش؛ سرما مي خوري تو اين هوا... مهرداد داداش... دوتا چايي سفارشي تو اون ليوان كثيفات بيار ببينيم دنيا دست كيه.