روش هاي زنانه براي كشف حقيقت روش هاي خوفناك و پرهزينه ايه.
در ساده ترين حالت براي شناخت بيشتر دست به به تفتيش عقايد از طريق كاربرد افعال مقلوب مي زنن. ناخودآگاه هم اينطور عمل مي كنن.
مثلاً ازشون مي پرسي، نظرت در مورد اين تي شرت چيه؟ ميگه: به نظرم اصلاً به من نمياد. رنگ يه جوريه. بعد طرف احتمالاً دو تا واكنش نشون ميده:
- اوكي پس بازم مي گرديم🤐
- نه فكر نمي كنم... اين رنگش خيلي بهت مياد...
اينو نوشتم كه يادم بمونه گاهي كه برنمي گردم به حالت كارخونه اي و همه چيز رو همون طوري كه هست و واقعي، از خودم بروز مي دم، نبايد خجالت بكشم يا خشمگين بشم، چون سعي كردم متمدنانه رفتار كنم و با اين روش تكليف مخاطبمم روشن شده؛
اما اون وقتي كه افتادم به روش زير زبون كشي با افعال مقلوب، جداي اينكه بايد هزينه اونم بدم، ولي حداقل انرژي نمي ذارم كل ماجرا رو از ته به سر مرور كنم و ببينم اشكال كارم چي بوده و كجا.
پ ن.:
روش "سوال و ابراز عقيده مستقيم" روش بسيار ساده تر و كاربردي تريه. مخصوصاً تو روابط اجتماعي.
