بي هدف دور خودمان مي چرخيم،
زمين و زمان را بهانه مي كنيم،
تا به خاطر نياوريم
پاييز آمده است و طعم دوستت دارم آن روز باراني ديگر تكرار نخواهد شد.
چه قدر بي نصيبيم از تمام داراييمان،
آن هنگام كه مي دانيم مدت هاست از پيج جاده راهمان جدا شده است.
كاش دست كم درماني براي جاي زخم خاطره آن روزها بود.
