هميشه همين طور است؛
هميشه تويي كه زيادي از حد خودت مي فهمي و هميشه تويي كه به خاطر چيزي كه هستي، تنها مي ماني.
چرا با تنهاييت كنار نمي آيي آنهم وقتي كه مي داني همراهي آدم ها هر بار زخميت مي كند؟؟؟