مهندس امروز داخليمو گرفت و گفت: از هركي امروز پرسيدم شنبه هستي يا نه گفت مرخصي گرفتم. همه رو كه با هم فرستادي رفتن كه. حواست هست؟؟؟
گفتم: مهندس خداييش ديدم اينا خيلي عزادارن. حالشون خيلي بد بود؛ دلم سوخت براشون... گفتم برن جلوي چشمم نباشن. من الان انرژي مثبت لازم دارم. كلي كار هم دارم واسه مجمع. همينطوريشم كلي عقبم و زمان كم ميارم. اينام اينطوري ... خدا رو خوش نمياد. مياد؟؟؟
مي خنده.
پ ن.:
من گزارش عملكرد يه ساله هيات مديره به مجمع رو تو تعطيلات عيد نوشتم. سه شنبه اين هفته هيات مديره محترم دوتا فصل بهش اضافه كردن كه نتيجه اين تراوشات ذهني اينه: *خوندن تك تك نامه هايي كه تو يه سال گذشته نوشتم و درآوردن خلاصه شون*
اينا اگه جلوي چشمم نباشن امنيتشون خودبه خود تضمينه. فقط كافي بود يكي از اين عزاداران واقعي حرف پول و پاداش و مساعده و وام رو جلوم بزنه. در كمترين حالت از خشونت مي فرستادمشون تمام حياط طبقه پايين رو سه بار از سر تا ته شخم بزنن.
