گاهي به گذشته كه فكر مي كنم به اين نتيجه مي رسم تو زندگي هر كسي فقط يه نفره كه تو حاضري به خاطرش خط قرمزهاتو جا به جا كني.
اگه هم بعدها آدماي ديگه تو زندگيت ميان و مي رن، حرف مي زني و ازشون مي شنوي، يه جايي هست كه به راحتي نه - اما حداقل با يه نفس عميق - تمومشون مي كني و مي ذاريشون كنار؛ اما اون يه نفر يه كاري باهات كرده كه ديگه حتي سوال نمي كني "چرا" ... "چطوري" ... "كي"
چشم باز مي كني و مي بيني همه سا لهاي جوونيتو بايد بذاري كنار اگه كه نخواي ديگه باشه.
تو رو جوري با خودش برده كه نمي خواي به راه ديگه اي وارد بشي.
