ديروز عصر داشتم سربالايي سهروردي رو به سمت شمال بالا مي رفتم و از حرصم يه تكه نون رو هم مثل وحشي ها گاز مي زدم...
بعد چند لحظه از تصور قيافه داغون خودم اين سوال برام پيش اومد كه: " تو كه حالت از صبح خوب بودي، چي شد يهو اينطوري بهم ريختي؟ "
يه كم كه جلو رفتم، سر چهارراه عباس آباد تازه يادم اومد.
عصري رئيس هيات مديره مي خواست برام يه دستور اقدام بنويسه؛ از قضا همه آدماي دفتر هم همون دور و بر بودن. اول ازم پرسيد فاميلتو با (الف) مي نويسن يا با (ع)؛
گفتم با الف.
گفت عنوان سمت كاريت چي شده تو چارت جديد؟
جا خوردم؛ نمي دونستم چي جواب بدم؛ بعد يه كم مكث گفتم، تو قراردادم يا روي كاغذ حكمم؟؟؟
رئيس هفتاد ساله دستپاچه واسه اينكه بحث رو كش ندم و رئيس هيات مديره هم گير نده، برگشت گفت: رئيس امور اداري
تو دلم گفتم، تف !!! در مملكتي كه صاحب نداره، تو قرارداد و حكمش دوتا چيز جدا از هم مي نويسن و حق اعتراض و بيانشو هم
ازت مي گيرن؛
حالا اصلا چه فرقي مي كنه؟؟؟ اين همه سگ دويي كني و دل بسوزوني، آخرش به حساب كس ديگه نوشته مي شه نه تو.
تو اين مملكت خيلي وقته كه "حاصِل" يعني "محصول" و همه هم با اين داستان كنار اومدن.
بايد هميشه يه جاي حواست به روزي باشه كه تاريخ مصرفت سر برسه
💠💠💠
«فاعل» با «مفعول» حسابی فرق دارد و عجیب اینکه در فارسی، «حاصل» یعنی «محصول»
از وبلاگ كدئين
