تنها بودن آدمو بالغ میکنه
بزرگ ميشي
درست تر مي بيني
دقيق تر مي شناسي
يه جورايي رشد میکنی با سکوتت...
يه جورايي حال مي كني با خودت...
حتي اگه سال ها هم اينطوري فكر كني، آخرش يه جايي به اين نتيجه مي رسي كه دوست داشتن (هر نوعش) - وراي نيازهاي خودت - از تو آدم بهتری میسازه
تو اين بهتر بودن كلي حرف هست، اما حداقلش اينه كه دست از يه سري خودخواهي هاي راديكاليت بر مي داري و سعي مي كني در عين اجتماعي شدن خودتو جمعو جور كني، جايي دورتر از خودتو ببيني و به چيزايي فراتر از خودت فكر كني.
چي ميشه اگه از اين كپكي كه رو زندگيمون كشيده شده، يه جايي پنسيلين در بياد
...
