چند روز پيش به گوشم رسوندن كه در موردم گفته ان:
"فقط افراطي ها پاچه مي گيرن، بهش بگيد گاهي آدم بايد باز باشه."
خوب مي دونم كسي كه اين حرف رو زده چطور و تو چه قالبي فكر مي كرده. از كشوري كه دائم آدماش در حال جنگ با هم هستن و به قولي جنگش از نوع "جنگ ارادهها"ست، اما فرهنگ بدويت توش موج ميزنه، بيشتر از اين نمي شه انتظار داشت.
بدم مياد از جايي كه به يه زن فقط به چشم دستمال كاغذيي نگاه ميكنن كه بايد خودشونو باهاش پاك كنن.
بعضي ها از تمام قدرت و جنگاوريشون و براي اثبات ارادهشون به خودشون يا چه مي دونم به تمام عالم، تنها فتحِ زنها رو فتحالفتوح مي دونن.
