بسیاری از آدمها خیلی حرف ها را از روی کلیشه و در میانه چهارچوب های قانونمند ذهنیشان به زبان می آورند.
ساعت ها از مفاهیم و واقعیت های ریشه دار در روابطشان می گویند...
ساعت ها در مورد موضوعات ملموس و یا انتزاعی زندگیشان داستان سرایی می کنند...
بی آن که واقعا لمسشان کرده باشند.
آدم های دنیای ما ساعت از عشق می گویند، می خوانند و می نویسند؛ اما چند نفرشان واقعاً می دانند که نتیجه تقابل عشق و مصلحت طلبی چه مزه گسی دارد.
