گاهي اين حرف خودمو مي ذارم پاي خشونت زنانه اي كه ما زن ها به هم داريم و حواسم هم هست جاي سوزن يه جوالدوز به خودم بزنم؛ اما واقعاً فكر مي كنم پشت دكور موجودي به اسم گوگوش هيچ چيزي پيدا نمي كنم كه با لذت بشنومش.
حتي بر فرض اينكه از يكي از كاراش خوشم بياد، يه چيزي توش هست كه نمي دونم چيه اما باعث مي شه با حس بدي پسش بزنم.
آخرشم واسه اينكه توجيهي واسش پيدا كنم، بي استثنا مي گم: " چقد اين جيغ مي زنه 😖" و كانال رو عوض مي كنم.
حالا اصلا اين احساس و حالت رو به هايده و دلكش و پوران و عهديه و مرضيه و حتي جديدتري ها مثل ليلا و هنگامه و هلن يا شكيلا و سپيده ندارم.
پ ن.:
خلاصه كه سعي مي كنم با گوگوش همخونه نشم؛ خطرناكه؛ كارمون به گيس و گيس كشي ميفته.
😕🤔
