هفته پیش سیستمامون ویروسی شده بود، بعد از شانس همیشگی من اوت لوک و ایمیل ها و آدرس هام برای دومین بار توی امسال ترکید.
برای منی که روزی تقریباً بین 700 تا 1500 تا ایمیل و خبر و اطلاع رسانی و اس ام اس و نامه و گزارش می فرستم، این یعنی فاجعه...
اما مراقبه این موقع ها به داد آدم می رسه...
یک نفس عمیق می کشی، یادت میاد که قیمت نفت اومده پایین و تو هنوز حقوق آخر ماهتو داری ، بعد دو تا فحش آبدار می دی و می ری سرکار بعدی...
من مارگزیده دیگه دستم اومده که چون نمی تونم بقیه آدما رو کنترل کنم، که هر روز دست از چک کردن مزون ها و حراجی ها و نیو کالکشن ها بردان و یه کم به امورات خلق ا... برسن، اول از همه حساب خودمو برسم که تو این مواقع کمتر تو گل فرو برم.
رو این حساب از فایل هام شونصد جا بک آپ می گیرم واسه این مواقع.
اما واقعاً ایمیل فرستادن از اوت لوک آفیس با فرستادن از وب میل خیلی فرق داره. یعنی رسماً داغون می شی تا بخوای واسه مثلا 10 نفراز وب میل ایمیل بفرستی(اونم وب میلی که فقط با فیلتر شکن می شه بازش کرد) چه برسه واسه 60 -70 نفر اعضای یک کمیسیون.
این روزا هیچ راهی نبود جز دست به دامان شدن اس ام اس ها؛ تو این یک هفته فکر کنم، با هر اس ام اسی که فرستادم، کلی فحش خورده باشم.
خلاصه اینکه دیروز مهندس کامپیوتره اومد - بعد یک هفته البته - بچه اومد ابرو برداره زد چشمو کور کرد.
اول از همه آفیس 2016 نصب کرد که خودش ماجرا داره: ویراستاریار روش جواب نمیده، در نتیجه هر چی که تایپ می شه، باید پرینت گرفته بشه و واژه به واژه چک بشه. از اون طرف حجم گرافیکیش بالاست، با این سیستم های کلنگی دائم هنگ می کنه.
از یه طرف دیگه هرچی که من شخصی سازی کرده بودم با ویندوز جدید پرید.
افزونه های وی پی ان گوگلم...
سایت هایی که باید هر روز چک کنم...
پسووردهام...
وب میل ها...
بوک مارکم...
المفلس فی امان ا... که می گن، الان منم.
ولی انصافاً دمش گرم... اگه ابزار های دور زدن و میان بُرهامو زد ترکوند، ولی اوت لوکمو با تمام اطلاعاتش برگردوند. یعنی بوس بهش. راضی ام ازش
الان فقط مشکلم اینه که هیچ سایتی رو نمی تونم باز کنم چون وی پی ان ها و فیلتر شکن ها کار نمی کنه که بتونم افزونه های کروم رو نصب کنم.
خلاصه حس بچه تازه متولد شده ای رو دارم که راهی جز خوب بودن و پاک بودن و رفتن به بهشت رو بلد نیست. فعلاً اسباب لهو و لعبمون جمع شده تا ببینیم چه گلی می تونیم به سرمون بگیریم.
القصه حالا که سرمون خلوته از دنیای مجازی، تو دنیای حقیقی کلی وقت اضافه داریم، مردمو شفا بدیم.
بیایین تجربیاتمو باهاتون شیر کنم، واسه روزای به گل نشستگیتون.
:D
برای منی که روزی تقریباً بین 700 تا 1500 تا ایمیل و خبر و اطلاع رسانی و اس ام اس و نامه و گزارش می فرستم، این یعنی فاجعه...
اما مراقبه این موقع ها به داد آدم می رسه...
یک نفس عمیق می کشی، یادت میاد که قیمت نفت اومده پایین و تو هنوز حقوق آخر ماهتو داری ، بعد دو تا فحش آبدار می دی و می ری سرکار بعدی...
من مارگزیده دیگه دستم اومده که چون نمی تونم بقیه آدما رو کنترل کنم، که هر روز دست از چک کردن مزون ها و حراجی ها و نیو کالکشن ها بردان و یه کم به امورات خلق ا... برسن، اول از همه حساب خودمو برسم که تو این مواقع کمتر تو گل فرو برم.
رو این حساب از فایل هام شونصد جا بک آپ می گیرم واسه این مواقع.
اما واقعاً ایمیل فرستادن از اوت لوک آفیس با فرستادن از وب میل خیلی فرق داره. یعنی رسماً داغون می شی تا بخوای واسه مثلا 10 نفراز وب میل ایمیل بفرستی(اونم وب میلی که فقط با فیلتر شکن می شه بازش کرد) چه برسه واسه 60 -70 نفر اعضای یک کمیسیون.
این روزا هیچ راهی نبود جز دست به دامان شدن اس ام اس ها؛ تو این یک هفته فکر کنم، با هر اس ام اسی که فرستادم، کلی فحش خورده باشم.
خلاصه اینکه دیروز مهندس کامپیوتره اومد - بعد یک هفته البته - بچه اومد ابرو برداره زد چشمو کور کرد.
اول از همه آفیس 2016 نصب کرد که خودش ماجرا داره: ویراستاریار روش جواب نمیده، در نتیجه هر چی که تایپ می شه، باید پرینت گرفته بشه و واژه به واژه چک بشه. از اون طرف حجم گرافیکیش بالاست، با این سیستم های کلنگی دائم هنگ می کنه.
از یه طرف دیگه هرچی که من شخصی سازی کرده بودم با ویندوز جدید پرید.
افزونه های وی پی ان گوگلم...
سایت هایی که باید هر روز چک کنم...
پسووردهام...
وب میل ها...
بوک مارکم...
المفلس فی امان ا... که می گن، الان منم.
ولی انصافاً دمش گرم... اگه ابزار های دور زدن و میان بُرهامو زد ترکوند، ولی اوت لوکمو با تمام اطلاعاتش برگردوند. یعنی بوس بهش. راضی ام ازش
الان فقط مشکلم اینه که هیچ سایتی رو نمی تونم باز کنم چون وی پی ان ها و فیلتر شکن ها کار نمی کنه که بتونم افزونه های کروم رو نصب کنم.
خلاصه حس بچه تازه متولد شده ای رو دارم که راهی جز خوب بودن و پاک بودن و رفتن به بهشت رو بلد نیست. فعلاً اسباب لهو و لعبمون جمع شده تا ببینیم چه گلی می تونیم به سرمون بگیریم.
القصه حالا که سرمون خلوته از دنیای مجازی، تو دنیای حقیقی کلی وقت اضافه داریم، مردمو شفا بدیم.
بیایین تجربیاتمو باهاتون شیر کنم، واسه روزای به گل نشستگیتون.
:D
