آدمها موجودات عجيبي هستند؛
به همان اندازه كه غير قابل پيش بيني و دور از چهارچوب هاي ذهنيند، به همان اندازه و با كمي دقت مي شود، دستشان را خواند.
آدمها اصولاً تعريفي براي جايگاه عقل و دلشان ندارند. تا مرز بي نهايت پُر از "دلم مي خواهد" و "دلم نمي خواهد" هستند.
اما يك چيز در همه شان و در هر شرايطي بينشان مشترك است:
همیشه یك بار بین دل و غرورشان، حق را به دلشان می دهند و اگر شکست خوردند، از آن به بعد، فقط و فقط طرف غرورشان خواهند ايستاد.
