یکی از اشکالات یا نه خوبی های نوشتن های روزانه اینه که آدم بیشتر حماقت ها و خامی های خودش رو ثبت می کنه
چند سال بعدش
یا به احساس و طرز فکر اون موقعش می خنده و به خودش می گه: "چه خری بودم من!!!"
یا اینکه نفس عمیقی می کشه و سری تکون میده و میگه:
هووووم!!!
