جمعه، آبان ۲۹، ۱۳۹۴

وقتي روزهاي آخر زندگي يه آدمه صداي تيك تيك ساعت رو انگار بلندتر از قبل مي شنوي
خيلي سخته تو همچين موقعيتي يه گوشه بنشيني و سعي كني به چيز ديگه اي فكر كني ، اما خودت مي دوني كه گوش به زنگي...
عصر جمعه هم كه باشه خودش مزيد بر علته
تو اين وضعيت نشستم دارم تام و جري نگاه مي كنم.