ديروز دم اذان صبح عزيزترين موجود زندگيمو از دست دادم
سكته كرد
به همين سادگي و با همين سختي
اينكه يه جوون ٣٥ ساله چرا بايد سكته مغزي كنه يه چيزه و اينكه آخرين كلمه زندگيش يه اس ام اس و اسم من بود تمام دنيا
به سادگي و از روي جبر منو تنها گذاشتي
اونم مني كه هيچوقت بلد نبودم به كسي تسليت بگم
حالا خودم شدم صاحب عزا
حالا عزاي عشقي رو گرفتم كه خودت تو دلم كاشتي
با احتياط و وسواس...
باشه رفيق
اين جملات روز قبلشه كه حالا از همه اون عشق چند ساله برام ارث گذاشته:
قلبم رو نگه دار
بزار تو صندوق خونه دلت
هوادارش باش
آینده مال ماس
