دنياي اين روزها دنياي عجيبي است
انگار رسم شده اگر به كسي بيش از اندازه بها دهي، در نهايت بدهكار او شوي.
نمي دانم ايراد كار از كجاست، اما مي بينم كه بازي ها و حرف هاي بچه گانه عرف زندگاني ما آدم بزرگ ها شده است.
اگر راست بگويي مقصري
اگر دروغ بگويي مقصري
زيرا ذهن ها تنها آن چيزي را مي پذيرند كه از آن انباشته اند.
دنياي اين روزها اندوه عميقي دارد تنيده در تار و پودش
عشقي هم اگر پا بگيرد به سادگي خشك مي شود، چون اغشته به اندوهي است كه داريم و در دل هم مي كاريم و اين تنها كاري است كه جدا از بازي هاي بچه گانه مان آموخته ايم.
زنداني ساخته ايم از افكار بسته و با دست خودمان هر روزنه اي را از تغيير مي بنديم و اسمش را زندگي گذاشته ايم.
