زمستان به زودي مي رود
همانگونه كه پاييز رفت.
تو مي روي
و
زمستان مي رود
و من
و چشم ها خيره به اين مسير.
اين راه به يكباره هموار نخواهد شد.
روزهاي بي پاييز و زمستان
شب هاي بي خاطره مي زايند.
اين زمستان هم مي رود،
به نام و فرمان آنكه اگر حكم كند، همه ي ما محكوميم.
باور كن
بهار مي آيد
و اين مسير دير يا زود به همان مرتع سبز انتهاي جاده كوهستاني خواهد رسيد.
