تا وقتی عاشقيم، همه‌چيز روبه‌راه است؛ مشکل از زمانی پا می‌گیرد که عاقل مي‌شویم*.
اين واقعيت زندگي خيلي از ما هاست. داريم به كجا مي ريم؟ چرا تو روابطمون انقدر بسته و حق به جانب عمل مي‌كنيم؟ چرا بيشتر مردم ترجيح مي‌دن طرفشون يه احمقِ هرزه باشه تا يه نفر كه يه كم شرايط خودشو مي‌سنجه و قالب‌هايي رو كه توش مي‌گنجه، آرام و شفاف براي بقيه شرح مي‌ده.
راستي چي شد كه اينطوري شديم؟
بعضي وقت ها كه به پاسخ اين سوال ها فكر مي‌كنم، دلم مي‌خواد از ته دل فرياد بكشم.
*ازوبلاگ بيرون قاب قدم بزنيم
