آخرين تير تركش خود را
تا فراسوي حسرتي ديرين
تا نياز يك رويش از اندرون ما در خاك
رها كن زنبور روياها!
خاك من، خاك تو بايد
سرزميني به وسعت يك گلدان
كه زندگي در آن جوانه اي باشد
به سبزي يك خشم، به سرخي يك فرياد.