امروز یک اتفاقی افتاد که به خودم گفتم: "کاش آدم ها این توانایی رو داشتند که که می تونستند، تو بعضی رویاهایی که می دیدند و در اونها حالشون خوب بود، می موندند. اینجوری اونوقت به احتمال زیاد، خیلی ازماها از روی خودخواهی تو رویاهای شیرینمون آزادانه غرق می شدیم و دیگه بیرون نمیومدیم".

بعدش به با یک ژست منطقی به خودم گفتم: " آرزوهای آدم گاهی باید در حد یک آرزو باقی بمونن؛ چون اگر به هر طریقی تحقق پیدا کنند، ممکنه نتیجه خوبی به همراه نداشته باشند". 

بعدترش شبیه کسی که حداقل سعی می کنه یه ناخنکی به چیزی که دوست داره بزنه، به خودم گفتم: "اما کاش می شد، حداقل یه مدت بدون هیچ نگرانی ای تو رویاهامون غلت می زدیم و اونا رو خوب مزه - مزه می کردیم و این مدت هم از عمرمون کم نمی شد".