يكبار به من گفتي، سرنوشت ما در دست روزگار است؛ هنوز هم گمان مي كنم، اين تصويري اشتباه بود؛ اين روزگار ما است كه در دست سرنوشت است.
گاهي كه به رابطه اين دو مي انديشم، فكر مي كنم، اين تنها بهانه اي است كه در متن زندگي، ميان اين همه هياهو، اينگونه آرامم.
بايد همين باشد؛ آرامش زماني تو را در آغوش مي گيرد، كه از آنچه كه بر خودت روا مي داري، در امان باشي. تنها اينگونه است كه ديگر دليلي براي هراسيدن نداري.
