گاهي فكر مي كنم خوش بيني و البته بعضي وقتا نديد گرفتن يه چيزايي اگه تو زندگي سودي نداشته باشه، اما يه خوبي ممكنه داشته باشه و اون اينه كه وقتي نمي توني تغييري تو ماجرا بدي (حداقل نه اون جوري كه خودت دلت مي خواد)، دِقِّت نميده. شايد هم بتوني خودخوري نكني.
مثلاً تو اوج گرفتاري هاي ذهني و اجتماعيت، وقتي پيرمرد طماع، خسيس و موقعيت طلبي داره براي توي جوون از صداقت و قناعت و افتادگي و اعتقاد و اهميت ايمان و ارزش رضايت به داشته هات مي گه و تو داري سعي مي كني با مشت تو صورتش نكوبي، حتماً زير سيبيلانه رد كردن به درد مي خوره.
