- چرا اينطوري نگام مي كنيد؟؟؟
= چطوري؟
- اينطوري.
=(با خنده) چطوري خو؟
- نمي دونم.
= موجود جالبي هستي. همين كه جلوي خودتو مي گيري كه سوال نكني اما انقدر تو ذهنت كلنجار مي ري باهاش تا جوابشو پيدا كني. سرتو مينذازي پايين و خودتو مشغول مي كني، انگار نه انگار اين همه آدم دور و برتن؛ همين جالبت مي كنه
- خب...
= هيس!!! جالبي تو اينه كه "تو"يي كه ظاهرا گوشه گير و منزوي هستي، قابل اعتمادتريني توي اين هياهوها؛ حالا به همين آدم اگه بگن، بريم يه جايي تفريح كنيم، سينما بريم يا حتي يه آخر هفته يا توي تعطيلات بريم مسافرت، حتماً يه بهانه آشغالي داره يا مي سازه. (با يك لبخند موذيانه)خب حالا از خودت دفاع كن.
- دفاعي ندارم برداشتتونو از من گفتين.
= اما من اگه جاي تو بودم اينو مي گفتم: "من جو گير نيستم. فاصله گرفتن از شلوغي تصوير بهتري از موقعيت بهم مي ده. الان اگه بهم بگي بيا بريم "فروشنده"، مي گم كار دارم، نميام. ترجيح مي دم به خاطر خودش و تصميم خودم ببينمش، نه چون بقيه بهم مي گن. پس باشه سر وقتش"
-🙄
= يه چيزايي رو فقط يه بار و فقط يه بار بهت فرصتشو مي دن؛ تنها نكن خودتو.
- فرصت اگه فرصت من باشه، برام صبر مي كنه و خودش مياد سراغم