این منم که همیشه می مانم

و این تویی که همیشه می روی 

نمی دانم بگویم در انتظار تو یا در حیرت صبر خودم،

اما گاهی چقدر خشم مرا می خورد؛

و چقدر خودم آماج این خشمم

تنها خودم