دلم می خواد یه روزی بیاد که اگه بچه داشتم نترسه از بروز احساسش، از بیان طرز تفکرش، از آدمای دور و برش و از قضاوت های دیگرانی که تو زندگیش فقط در حد یک "عبور" تاثیر دارن.
دلم می خواد باور کنه که ارزش آدم بودن به "خودش بودن"ه نه اون چیزی که ازش می خوان باشه.
