عادت دارم وقتی تلفن زنگ میزنه (چه داخلی چه خارجی - چه کارمند و چه مدیر) و گوشی رو برمی دارم، می گم، *بفرمایید*.
امروز هم همین طور.
- سلام
= سلام
-چه خبر؟ (تازه شناختمش)
= ببخشید صداتونو نشناختم، سرم شلوغ بود، متوجه صداتون نشدم.
- چرا؟
= پس لرزه های بعد از مجمع دیگه...
- می خوام دوباره پرونده شرکت رو بفرستم پیشت.
= باشه. اصلاً با هم می ریم پیش مهندس ببینیم چی کار میشه کرد.
- پس میام پیش خودت. ببخش که هر چند وقت یه بار سر این داستان مزاحمت می شم.
= چه مزاحمتی؟ اگه کاری از دستم بر بیاد انجام میدم.
- قربونت برم. همیشه که به کار بوده؛ ایشالا به خیر باشه.
:|
