اين روزها مفهوم اين همه "نمي دانم" و "سكوت" را نفهميدم و گذشتم.
گذشتم. نه به همين سادگي، اما...
براي اولين بار از "چرايي" و "اجبار" گذشتم.
اين روزها به تنها چيزي كه فكر مي كنم، چيزي است كه از خودم دريغ شد.
درك بودن و ظرفيت شدن.
فكر مي كنم، براي "شدن" بايد اول "بودن" و "هر آنچه بودن" را فهميد.
