دوشنبه، فروردین ۱۰، ۱۳۹۴

عشق مثل زهر است با طعم عسل
هرلحظه مي بيني و مي پذيري مرگ را
و باز از نو مي چشي
دوباره و دوباره.
و هر بغض و گريه ي بي بهانه و با بهانه
كاري مي كند كه هرگز نتواني نه آنچه كه بودي را باور كني و نه آنچه كه هستي.
بي فايده است
اين همه انكار
تو حتي اگر بخواهي هم نمي تواني.
چيزي درون روحت تغيير كرده است
و اختيارش با تو نيست.