سارتر مي‌گه: گوشه گيران هوش و روشني مخصوصي در اختيار دارند كه به آنها اجازه مي‌دهد، تا ميان خودشان همديگر را بشناسند.
اتفاقات چند هفته گذشته باعث شده كه خيلي جدي تر به اين جمله فكر كنم. اما گاهي اوقات ادم دلش مي‌خواد هوشمندي رو كنار بذاره و فقط اعتماد كنه. با اين حال اين زندگي... هيچوقت... هيچ جاش كاملا تو مشت ادم نيست، درست مثل وقتي كه داريم سعي مي كنيم يه ماهي قزل الا رو از تو سبد بيرون بياريم و هي از بين انگشت‌هامون ليز مي خوره...
بايد ياد بگيرم كه به محرك ها پاسخ بدم، اما عكس العمل نشون ندم.
بايد يادم باشه كه نبايد به ديگران ثابت كنم كه چه كسي هستم. مردم حق دارند هر جور كه دلشون مي‌خواد، فكر كنن. اما ... لازم نيست كه من همونطوري فكر كنم كه اونا مي خوان.
